ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ.

Ιστορία της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ

Η Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. γεννήθηκε το 1975, ύστερα από την ένωση της Δημοκρατικής Ανανεωτικής Πρωτοπορίας (φοιτητικής παράταξη των αθηναϊκών Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι ) και της Νέας Δημοκρατικής Φοιτητικής Κίνησης (παράταξης της Θεσσαλονίκης). Αυτές είχαν ιδρυθεί το 1974, εκπροσωπώντας συνδικαλιστικά στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όλους τους έλληνες φοιτητές, προάγοντας παράλληλα τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές αρχές τους. Με αυτούς τους στόχους σα βάση και το φοιτητικό κίνημα ακόμη σε αναβρασμό, το πρώτο επίσημο ποσοστό της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. πανελλαδικά, άγγιξε μόλις το 8% στις φοιτητικές εκλογές. Βέβαια από τότε πολλά άλλαξαν.

Με αδιάκοπη προσπάθεια των στελεχών της, έγκυρες παρεμβάσεις και καινοτόμες ιδέες, η Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. άρχισε σιγά σιγά να καθιερώνεται στη συνείδηση του έλληνα φοιτητή και σπουδαστή ως μια υπεύθυνη δύναμη που θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση. Οι καινοτόμες προτάσεις των συνδικαλιστών της, όπως για τη λειτουργία μεταπτυχιακών προγραμμάτων σε όλα τα Α.Ε.Ι, ή τη συμμετοχή των φοιτητών στα προγράμματα Erasmus, αλλά πάνω απ’ όλα η καθημερινή επίλυση των προβλημάτων μέσα στα αμφιθέατρα, ήταν μαζί με τις αρχές της το βάθρο για μια νέα αλλαγή που θα ερχόταν 13 χρόνια μετά. Έτσι η πορεία που ξεκίνησαν κάποιοι λίγοι ΔΑΠίτες το ‘74, έφτασε στην αναγνώριση της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. ως πρώτης φοιτητικής δύναμης το 1987, με ποσοστά που άγγιζαν το 27%. Και αν αυτή η νίκη για κάποιους ήταν η κορύφωση μιας μαζικής δυναμικής προσπάθειας, για εμάς ήταν (όπως άλλωστε φάνηκε) μόνο η αρχή. Από τότε η νίκη για τη Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ. έγινε παράδοση που συνεχίζεται (με ποσοστά που έφτασαν το 47% το 1990).

30 χρόνια η Δ.Α.Π. απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των ελλήνων φοιτητών και συνεχίζει να πρωτοπορεί. Με 10.000 μέλη σε όλη την Ευρώπη , σε 19 πόλεις της Ελλάδας και 40 του εξωτερικού , αποτελεί τη μεγαλύτερη και δυναμικότερη φοιτητική παράταξη στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Δίχως να σταματά να ασχολείται με τα καθημερινά προβλήματα της ζωής του φοιτητή, δίχως να σταματά την ουσιαστική της παρέμβαση στα εκπαιδευτικά δρώμενα του τόπου, με καινοτόμες προτάσεις και υπεύθυνες θέσεις, με συνεχή παρουσία για να δικαιολογήσει ότι όχι τυχαία η πρωτιά ανήκει σε αυτή.